O Panizzi με τον νικητή του Dakar 2004 Stephane Peterhansel.
Η μετακίνησή μου στη Mitsubishi είναι το πιο σημαντικό βήμα στην καριέρα μου στο WRC. Για μένα είναι μια στροφή προς μια νέα κατεύθυνση. Είχα ήδη αρκετές εμπειρίες από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι αλλά αισθάνομαι ότι ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να φτάσω στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου.
Το να ξεκινάς με την Mitsubishi από την αρχή του νέου προγράμματος του the Lancer WRC04 αποτελεί ένα βήμα μπροστά στην καριέρα μου και μου δίνει τη δυνατότητα να βοηθήσω την ομάδα να εξελίξει το αυτοκίνητο.
Ο βασικός λόγος της μετακίνησής μου από την Peugeot στη Mitsubishi ήταν ότι η Mitsubishi μου έδωσε τη δυνατότητα να τρέξω σε όλους τους αγώνες του πρωταθλήματος κάτι που με την Peugeot δεν θα κατάφερνα ποτέ. Στην Peugeot τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Εδώ στη Mitsubishi υπάρχει η δυνατότητα να κάνω πολλές ανακαλύψεις και δεν θα είναι μόνο η εμπειρία ενός ολόκληρου πρωταθλήματος αλλά και το να μάθω ένα τελείως διαφορετικό αυτοκίνητο, και να δουλέψω με μια καινούργια ομάδα. Ίσως το πρώτο πράγμα που σημείωσα εδώ στην MMSP είναι η φανταστική αφοσίωση όλων στη δουλειά.
Ουσιαστικές είναι οι πληροφορίες που μεταφέρονται στους μηχανικούς Roger Estrada και Umberto Andreletti.
Ο μεγαλύτερος αριθμός ράλι που είχα κάνει σε μια χρονιά ήταν 11, τώρα το να περάσεις από τους 11 στους 16 είναι ένα τεράστιο βήμα, μια μεγάλη ευκαιρία στη ζωή μου. Η Peugeot ήταν για μένα σαν μια Κυριακάτική δουλειά, ενώ με τη Mitsubishi είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Με την Peugeot έκανα πολλή δουλειά στην εξέλιξη του αυτοκινήτου στην άσφαλτο, αλλά οι ευθύνες μου έφταναν μέχρι εκεί. Για αυτούς ήμουν πάντα μόνο ο ειδικός στην άσφαλτο. Τώρα θα υπάρχει πραγματικά δουλειά χωρίς σταματημό όχι μόνο για τους 16 αγώνες αλλά και για τις δοκιμές ανάμεσα στους αγώνες. Σήμερα πρέπει να είσαι ανταγωνιστικός και αυτό είναι η απαραίτητη δέσμευση για την ομάδα.
Αναπόφευκτα η νέα αυτή ζωή μου θα φέρει μεγάλες αλλαγές στην οικογενειακή μου ζωή, αλλά σε αυτού του είδους τις δουλειές δεν υπάρχει μέση οδός. Η άλλη λύση είναι να κάτσω σπίτι με την γυναίκα μου και τη κόρη μου. Το πρόβλημα είναι ότι η επιλογή είναι ή ο ένας τρόπος ζωής ή ο άλλος. Είμαι ακόμα σχετικά νέος στο σπορ και έχω τις ευκαιρίες να προοδεύσω και να κερδίσω κιάλλους αγώνες όχι μόνο για μένα αλλά και για την ομάδα μου και τον συνοδηγό μου, τον αδελφό μου Herve.
H αλλαγή κανονισμών επιβάλλει το ζύγισμα μαζί με το πλήρωμα.
Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή στην καριέρα μου, τα ενδιαφέροντά μου είναι στα ύψη, δεν θα μπορούσα να φανταστώ να σταματούσα τη δουλειά μου από τώρα. Τα ενδιαφέροντά μου τώρα είναι ακόμα μεγαλύτερα από τότε που η Peugeot μου έδωσε τις πρώτες μου ευκαιρίες, πριν 10 χρόνια. Είναι το ότι τόσο πολλοί άνθρωποι δείχνουν τώρα τόση εμπιστοσύνη σε μένα, και ακόμα ότι αυτή η εμπιστοσύνη προέρχεται και από την οικογένειά μου. Όταν τα επαγγελματικά μου πάνε καλά τότε όλα στο σπίτι πάνε καλά. Η γυναίκα μου, η Michele, με υποστηρίζει με κάθε τρόπο. Δεν έχουμε αποφασίσει αν θα είναι δυνατόν να έρχεται μαζί μου σε κάθε αγώνα, όπως έκανε μέχρι τώρα. Είναι υπέροχο όταν είναι μαζί μου στους αγώνες, λατρεύω την συντροφιά της. Ελπίζω ότι η ομάδα θα καταλάβει πόσο σημαντική είναι για μένα η παρουσία της.
Το ράλι του Μόντε Κάρλο είναι ο αγώνας της πατρίδας μου. Γεννήθηκα στην περιοχή αυτή (στο Menton, 10 χλμ από το Μονακό) και έχω δεί τον αγώνα τόσες πολλές φορές. Τρεις ε.δ. είναι καινούργιες για μένα, αλλά η τακτική του ράλι είναι πολύ ίδια με τις προηγούμενες. Ο αγώνας αυτός μου αρέσει πάρα πολύ, δεν θα έλεγα όμως ότι είναι και ο καλύτερός μου. Έχω τόσες διαφορετικές εμπειρίες από αυτόν τον αγώνα. Αυτός είναι η 8η συμμετοχή μου σε αυτόν τον αγώνα. Δέκα χρόνια πριν, το 1994, εδώ έκανα τον πρώτο μου αγώνα στο WRC και τερματίσαμε 4οι στην ομάδα Ν. Το 1998 ήταν για μένα η πρώτη φορά που έτρεξα εδώ με επαγγελματική ομάδα και πήρα τη νίκη στην κατηγορία των 2 λίτρων. Την επόμενη χρονιά ήταν η πρώτη μου χρονιά στο τιμόνι ενός world rally car και σαν «ιδιώτης» στην πραγματικότητα οδηγούσαμε τον αγώνα. Την επόμενη χρονιά ήμουν μέλος της ομάδας της Peugeot, όμως το αυτοκίνητο το αυτοκίνητο δεν κατάφερε να ξεκινήσει μετά τη νυχτερινή ανασυγκρότηση στο Gap. Τώρα δέκα χρόνια μετά ξεκινάω και πάλι εδώ στο Μόντε με ένα τελείως καινούργιο στόχο.
H βοήθεια του συνοδηγού (Herve Panizzi) δεν σταματάσει μόνο στο διάβασμα των σημειώσεων.
Δεν έχουμε αυταπάτες για τις πιθανότητες που έχουμε εδώ. Η ομάδα είναι νέα και δεν είναι ακόμα έτοιμη για ολοκληρωτική επίθεση, έτσι εργαζόμαστε για το μέλλον. Το σημαντικότερο από πλευράς τακτικής είναι να τερματίσεις στον αγώνα αυτό, και αυτό όχι μόνο γιατί εξαιτίας των νέων κανονισμών ο τερματισμός και των δύο αυτοκινήτων της ομάδας είναι πολύ σημαντικός, αλλά κυρίως γιατί είναι πολύ σημαντικό να έχεις όσο περισσότερα δεδομένα από τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου μπορείς δώσεις στην ομάδα. Ένας οδηγός ποτέ δεν ξέρει πως θα είναι η επιφάνεια του δρόμου και πρέπει να οδηγήσεις πολλά χλμ με λάθος επιλογή ελαστικών. Πρέπει να οδηγήσεις με βρόχινα λάστιχα σε στεγνό δρόμο αλλά και με «στεγνά» λάστιχα σε βρεγμένο δρόμο. Ίσως είναι δύσκολο να διακρίνεις που υπάρχει ένα επικίνδυνο κομμάτι με πάγο, μια και ο οδηγός έχει πολύ άγχος την ώρα του αγώνα και είναι πολύ δύσκολο να έχεις σωστή αίσθηση μια και συνέχεια ανησυχείς για το τι θα συναντήσεις πιο κάτω. Ο αγώνας μπορεί να είναι πραγματικά όμορφος αν υπάρχει πολύ χιόνι στους δρόμους, αλλα αν ο καιρός είναι πολύ κρύος και υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια με πάγο τότε γίνεται τρομακτικός. Οι χειρότερες πάντως συνθήκες είναι αυτό που αποκαλούμε «σούπα», υγρό μισολιωμένο χιόνι στην επιφάνεια του δρόμου και από κάτω «θανάσιμα» κομμάτια με πάγο. Οι απόλυτα χειρότερες συνθήκες. Δεν υπάρχει τύπος ελαστικών που να σου εμπνέει εμπιστοσύνη σε τέτοιες συνθήκες. Συνήθως στους αγώνες ράλι επιτρέπεται να διαλέξεις από δύο διαφορετικούς τύπους ελαστικών, αλλά εξαιτίας των πολύ διαφορετικών συνθηκών που υπάρχουν στον αγώνα του Μόντε Κάρλο έχεις τη δυνατότητα να διαλέξεις ανάμεσα σε 4 τύπους, δύο για καθαρές συνθήκες δρόμων και δύο για την περίπτωση «χειμερινών» συνθηκών. Πολλές φορές ακόμα και τα 4 είδη δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις συνθήκες. Κατά τη διάρκεια των αναγνωρίσεων οι συνθήκες άλλαζαν από στεγνές σε βρεγμένες αλλά ουσιαστικά δεν υπήρχε χιόνι. Όμως την παραμονή του αγώνα άρχισε η βροχή και βροχή σε επίπεδα κοντά στη θάλασσα σημαίνει χιόνι σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Στις ε.δ. της Παρασκευής οι συνθήκες είχαν αλλάξει και ξαφνικά πάνω από το 50% των δρόμων ήταν χιονισμένο. Ο κόσμος έλεγε ότι οι προβλέψεις μίλαγαν για ευμετάβλητο καιρό το Σαββατοκύριακο. Τελικά υπήρξε μεγάλη ποικιλία, όπως και αρκετή ομίχλη τη δεύτερη μέρα.
Ένα από τα πράγματα που η Mitsubishi μοιάζει με την Peugeot είναι ότι και οι δύο ομάδες χρησιμοποιούν τα Lancer Evolution σαν επίσημα αυτοκίνητα αναγνωρίσεων. Η οργάνωση των αυτοκινήτων για τις αναγνωρίσεις της ομάδας μας είναι πολύ καλή. Ο έλεγχος των δρόμων πριν τον αγώνα πήγε πολύ καλά, με μόνο πρόβλημα την έλλειψη χρόνου για να ολοκληρωθούν οι αναγνωρίσεις στον διαθέσιμο χρόνο. Κάθε μέρα φεύγαμε από το ξενοδοχείο στις 7 το πρωί και μετά από 12 ώρες φτάναμε πάλι το βράδυ σε αυτό. Μπορεί η απόσταση που έπρεπε να καλύψουμε να ήταν η ίδια όπως και παλιά αλλά ο διαθέσιμος χρόνος έχει μειωθεί. Είναι δύσκολο να κάνεις αναγνωρίσεις σε δύο μόνο μέρες, ακόμα και αν τίποτα το δυσάρεστο δεν σου συμβεί. Έχουμε χρόνο για να σταματήσουμε ένα τέταρτο κάποια στιγμή το μεσημέρι αλλά ουσιαστικά οι αναγνωρίσεις γίνονται χωρίς στάση και με ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτές που θα έπρεπε να οδηγούμε, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να τελειώσουμε τη δουλειά μας. Και κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου σωστό.
Τελικά ο αγώνας άρχισε και στο τέλος του ήταν για μας μεγάλη ανακούφιση να γυρίσουμε πίσω και μάλιστα στην 6η θέση. Οι 3 βαθμοί στο πρωτάθλημα κατασκευαστών ήταν μια μεγάλη έκπληξη. Είχαμε κάνει μόνο 200 χλμ δοκιμών για το Μόντε Κάρλο που στα αλήθεια δεν είναι αρκετά για να καταλάβεις τις δυνατότητες του αυτοκινήτου. Πριν την εκκίνηση πίστευα ότι αν φτάναμε στο τέλος του πρώτου σκέλους θα ήταν επιτυχία για μας. Το αποτέλεσμα που πήραμε ήταν πολύ ευχάριστο για όλη την ομάδα. Όλοι είχαν δουλέψει πάρα πολύ τις μέρες που προηγήθηκαν του αγώνα, ήταν κάτι φανταστικό για όλους.
Σε κάθε ε.δ. μαθαίναμε το αυτοκίνητο καλύτερα και ανακαλύπταμε νέα πράγματα για αυτό. Οι μηχανικοί άλλαζαν εξαρτήματα στον κινητήρα ή στις ρυθμίσεις και το στήσιμο και μετά από κάθε σέρβις το αυτοκίνητο ήταν όλο και καλύτερο. Όλα ήταν θετικά. Σίγουρα οι επιδόσεις του αυτοκινήτου δεν ήταν κοντά στο μάξιμουμ, αλλά σίγουρα πηγαίναμε όλο και καλύτερα καθώς ο αγώνας προχωρούσε. Στο τέλος της 2ης μέρας είχαμε ήδη κάνει 2 πέμπτους χρόνους και κάναμε 2 ακόμα την τελευταία μέρα. Όλα είναι μέρος ενός μακρόπνοου σχεδίου. Το σχέδιο του επικεφαλής μηχανικού της ομάδας Mario Fornaris είναι να ανακαλύψει πόσο ανταγωνιστικοί είμαστε με το αυτοκίνητο ως έχει και στη συνέχεια να εισάγει νέες υψηλής τεχνολογίας ιδέες και στο τέλος πιστεύω ότι θα φιάξουμε ένα αυτοκίνητο που θα μπορεί να κερδίζει. Δεν θα βοηθούσε να σημειώσω πώς ξεκίνησε η Peugeot με το νέο της αυτοκίνητο. Το 307WRC είναι γεμάτο με εξαρτήματα υψηλής τεχνολογίας και το αποτέλεσμα είναι ότι δεν κατάφερε να ανέβει στο πόντιουμ.
Για πρώτη φορά στη καριέρα μου έκανα μια τόσο μεγάλη αλλαγή, ξεκίνησα τον αγώνα σε μια νέα ομάδα και υπήρχαν τόσο πράγματα που έπρεπε να ανακαλύψω από την αρχή. Το αυτοκίνητο, την ομάδα, την πολιτική της, και φυσικά να καταφέρω να είμαι σε μια ομάδα που δούλευε με βάση την αγγλική γλώσσα, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο. Παρόλα αυτά το είναι πιο εύκολο να οδηγείς το WRC04 από ότι το Peugeot. Το Peugeot 206WRC έχει καλύτερες επιδόσεις αλλά είναι πιο δυσκολοδήγητο. Το Lancer μπορείς εύκολα να το οδηγήσεις αμέσως. Δεν αναμένεται να κάνουμε κάποιες αλλαγές στο αυτοκίνητο πριν από τον δεύτερο αγώνα της χρονιάς, μια και το ράλι Σουηδίας είναι πολύ κοντά στο Μόντε. Υπάρχει ένας περίπου μήνας μεταξύ Σουηδίας και Μεξικού και πιστεύω ότι κάτι παραπάνω θα κάνουμε για τον αγώνα αυτόν. Περίνω με ανυπομονησία να σας ενημερώσω για το πώς εξελίσσεται η κατάσταση από αγώνα σε αγώνα. Στο μεταξύ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
