Η άλλη άποψη…

31/10/2010 5:12 μμ

Σίγουρα, κάνουν κακό στους αγώνες οι «αγώνες», αλλά θα είμαστε οι τελευταίοι που θα βάλουμε απέναντί μας, ευτυχείς και ικανούς σε όλα τα επίπεδα ανθρώπους που εκτονώνονται ιδανικά σε κλειστούς χώρους έστω και με υποτυπώδη μέτρα ασφαλείας, τουλάχιστον στη φάση των ελεύθερων δοκιμών, οπότε και λείπει η χρονομέτρηση που άλλωστε θα βοηθούσε ώστε η διαδικασία να είναι και χρήσιμη επί της ουσίας. Είπαμε όμως, όσοι συμμετέχοντες και οι φίλοι τους και οι μηχανικοί τους ήταν ευτυχείς είτε έστριβαν γιατί έτσι, είτε για να προπονηθούν εν όψει της τελικής φάσης που εξελίσσεται ως άτυπο «man to man», με το ένα αυτοκίνητο να ακολουθεί το άλλο σε απόσταση 30¨! Όλα αυτά, προχθές Σάββατο πρωί (σ.σ.: ο τέλειος, ο άπαιχτος, ο ελληνικός καιρός…), στην πίστα των Μεγάρων, χώρος ιδανικός για το όποιο «track day», χώρος μέχρι πρόσφατα, ευθύνη των Τ.Ε. και της ακόμα δικής μας 4ΤSTR, πανάκριβος χώρος που αποδειχθήκαμε ανίκανοι να αξιοποιήσουμε ιδανικά και σε διάφορα επίπεδα, επιχειρηματική κίνηση που αποδείχτηκε καταστροφική για τον Κώστα Καββαθά και τον Αλέξανδρο Μανιατόπουλο, με ευθύνη βέβαια των συνεργατών τους, όπως και σε πρώτο ρόλο ο υπογράφων και κακά τα ψέματα… Μαγκιά να ανέχεσαι, αλλά όλα έχουν τα όριά τους, ειδικά αν έχεις και την τελική ευθύνη, αλλά επιλέγεις, κρύβεσαι αν προτιμάτε, πίσω από τη λογική μην πληγώσεις… Περί βολέματος πρόκειται, αλλά δεν είναι της στιγμής. Είπαμε ήταν όμορφα χθες εκεί, όπου διάφοροι, όλων των ηλικιών και επιπέδων με κοινό παρανομαστή την αγάπη τους για την οδήγηση και το αυτοκίνητο (σ.σ.: δεν είναι πλέον αναγνώστες μας, δεν μας γνωρίζουν, αλλά εννοείται πως τους σεβόμαστε τα μέγιστα…), διασκέδασαν ψάχνοντας τα όριά τους και αυτά του αυτοκινήτου τους, χωρίς τον κίνδυνο να βγουν ή τα συγκρουστούν με άσχημα επακόλουθα όπως συμβαίνει στους ανοικτούς δρόμους, ακόμα και σε αυτές τις τέλειες διαδρομές, αν το παρακάνεις, ή αν σε βρει η ατυχία στον «άδειο» δρόμο. Πρώτη μας σε track day πριν μερικά χρόνια στην πίστα των Σερρών όπου συμμετείχαμε διακριτικά με τη μαύρη 997Τ και εξαιρετική συντροφιά και βέβαια ζηλέψαμε που απέχουμε από τέτοιες εκδηλώσεις, τόσο σε πρώτο πρόσωπο όσο και ευρύτερα, ως οργανισμός, τότε που αγαπητέ φίλε και άπαιχτε συνεργάτη Νίκο Κουνίτη, η ομάδα μας είχε 17+1 μόνο για 4Τ, ενώ και βέβαια τίποτα δεν έχει αλλάξει σήμερα που πιεζόμαστε, με το 17 να παραμένει αλλά να καλύπτει πλέον δύο ειδικά περιοδικά όπως οι 4Τ και η ΑΒ-Η. Με το ζόρι όμως δε γίνεται τίποτα και ο καθένας μας έχει χαράξει την πορεία του, με την κατάληξη να παραμένει άγνωστο μέγεθος, εν έτει 2010, που μπορεί να μην πωλούνται αυτοκίνητα και να περιορίζονται οι εύκολες καταχωρίσεις, αλλά η ζωή συνεχίζεται και βέβαια η αυτοκίνηση ζει και βασιλεύει στη χώρα μας. Σχεδόν 60 συμμετοχές εξασφάλισε χθες το Alfa Club, o Σύλλογος Ιδιοκτητών Αλφα Ρομέο, για ένα ακόμα time trial και αν και η συμμετοχή κοστίζει 70 ευρώ χωρίς έκπτωση για τις όποιες «διπλές» με το ίδιο αυτοκίνητο και παρά του ότι δεν υπάρχουν παράβολα για την «αρχή του σπορ» κ.α. προβλέψιμα και απρόβλεπτα, το οικονομικό αποτέλεσμα δεν είναι ο λόγος οργάνωσης της εκδήλωσης, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κόστος της πίστας ειδικά το Σάββατο και την Κυριακή είναι υψηλό. Είπαμε το σημαντικό είναι η «συμμετοχή» που δίνει χαρά και κρατάει μακριά από καφέ και εμπορικά κέντρα και κυρίως από τη «βούτα» και αντίστοιχους χώρους, ανθρώπους με μηχανές που προδίδουν και τέχνη και κουλτούρα. Των χρηστών-ιδιοκτητών, αλλά και όσους τα έφτιαξαν, όσο και αυτούς που τα συντηρούν. Το αλαλούμ που προκύπτει από τις «πολύχρωμες» κατασκευές, εν τέλει γοητεύει και αν δείχνει αδιάφορο το μπλέ-μωβ Λεόν ως κατασκευή, οι κυρίες που το χειρίζονται κερδίζουν την προσοχή με τα γρήγορα αποφασιστικά πατήματα ακόμα και στις παγίδες της πίστας, χώρος κομμένος και ραμμένος επί του προκειμένου, για κατασκευές τύπου Caterham. Χώρος ιδανικός και για τον Ευθυμίου Jr που εκπαιδεύεται ιδανικά στο χειρισμό της δύστροπης Μ3 με καθηγητή τον πολύπειρο Πρωταθλητή πατέρα του. Το μάτι μας τόσο στα πιτς όσο και στην πίστα έμεινε στο «τέρμα γκάζι» Νissan Sunny Gti με κινητήρα από R (σ.σ.: κ. Πολυζωγόπουλε που έχετε στριμώξει το ιντερκούλερ;), στο πράσινο CooperS με τα δύο διπλά στριμωγμένα στον ανύπαρκτο χώρο του κινητήρα και βέβαια στις πανέμορφες Veloce αλλά και στη σκουρόχρωμη «προεδρική» 156 GTA, που στα χέρια του κ. Νίκου Βώρου, κροτάλιζε όπως ποτέ δεν θα το κάνει η 159 και οι κλώνοι της. Τι άλλο; Η 75-1.8Τ που έχει επάνω όλη την αγάπη και την τέχνη του ιδιοκτήτη της κ. Δημήτρη Καρταλαμάκη, η παρουσία του παλιό φίλου Οδυσσέα Τσαγγάρη με την κίτρινη 911 που έχει κατεβάσει δωρεάν από το Ιντερνετ το πρόγραμμα race chrono, και απεικονίζοντάς το στο κινητό του, έχει φτιάξει δωρεάν το δικό του «v-box», τη δική του, τηλεμετρία. Χωρίς κόστος βέβαια (σ.σ.: τι λέγαμε Κουν μου;), και αν είστε κάτοικος της περιοχής Ερυθραία-Εκάλη κ.λπ, ο Οdi ένας τζέντλεμαν driver με πετυχημένη επιχειρηματική δράση, εκτίθεται στις δημοτικές ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος! Από εκεί και πέρα, είδαμε παλιούς καλούς φίλους φωτογράφους όπως ο Γιώργης ο Ταξίαρχος και ο ακούραστος Χρηστάρας του Photo Rally Press, να οργώνουν την πίστα και τα πιτς, είδαμε τα απαραίτητα νοσοκομειακό και ρυμούλκα, ελάχιστους υπεύθυνους στα Κ και μακάρι την επόμενη φορά να έχει ολοκληρωθεί ο χώρος υποδοχής της πίστας ώστε να μη σε λιώνει η ορθοστασία, με ή χωρίς καφέ στο χέρι. Kαι βέβαια θέλουμε να συμμετάσχουμε και εμείς ώστε να συνεχίσουμε να οδηγούμε, αν όμως κάποτε όλα αυτά οργανωθούν χωρίς κόστος για τους συμμετέχοντες και λέσχες ή clubs αν προτιμάτε και πίσταρχοι, προσαρμοστούν στο σήμερα και στο αύριο με την εγγραφή τους στην ομοσπονδία (ΟΜΑΕ), ώστε και ασφαλώς να εξελίσσονται και ορθά να προβάλλονται. Εννοείται πως θα ξαναπάμε. Ωραίοι άνθρωποι, καλοί οδηγοί, πολλά καλά και όμορφα αυτοκίνητα. Τι άλλο; Ο Λευτέρης και οι φίλοι του στο «alfisti.gr», ο φωτό-Νίκος (σ.σ.: εξαιρετική η εργασία σας αγαπητέ!), o «Τοξότης» κ.α. Όπως η Ρένα που δεν άφησε τίποτα που να μην το φωτογραφίσει (σ.σ.: αν τσαντιστεί ο κ. Μανσόλας, ίσως βρείτε τις φωτό στο rally.gr, αφού για να τις δείτε εδώ στο autoblogger, απαιτείται άσκηση πυρηνικών επιστημόνων και μετά από 3 μήνες ακόμα αναμένουμε…), ο Νικόλας Όνυφος Χατζηπαναγιώτου ένα κλικ λιγότερο ευτυχής από την ημέρα του γάμου του με την Άννα μας στην Καστοριά και Φίλοι από τα πολύ παλιά, από τα πολύ καλά, όπως ο Κωνσταντίνος Μαράτος και ο διαχρονικός Νατάλ. Το επαναλαμβάνουμε. Περνάς όμορφα σε αυτές τις μορφές των «αγώνων», κακά τα ψέματα και άλλωστε, για αυτό η διαχείρισή τους απαιτεί ειδική συμπεριφορά._Στράτης –Στρατισινο- Χατζηπαναγιώτου (sx@4troxoi.gr) Φωτογραφίες: Ρένα Γκίνη

Συνημμένα Αρχεία περιγραφή όνομα τύπος αρχείου μέγεθος (ΜΒ) Αποτελέσματα Αποτελέσματα XLS 0,04