Για το Ράλλυ ΔΕΘ το σχόλιο, από έναν παλιό εραστή του συγκεκριμένου αγώνα, οπότε με 15 ΔΕΘ στην πλάτη και καμία νίκη, μόνο όμορφες στιγμές και για χίλιους λόγους έχει να θυμηθεί κανείς. Ο λόγος που ως αθλητής σχολιάζεις πως πρόκειται για γεγονός που δεν «ξεχνιέται» δεν ήταν οι χωμάτινες ή ασφάλτινες, ή ακόμα και οι μικτές διαδρομές του τότε, συνδεδεμένες μάλιστα με τις αντίστοιχες του Χαλκιδικής, οπότε και είχες αποστηθίσει καλά το μάθημα, αλλά κυρίως γιατί εκεί <συζούσες> με καταπληκτικούς ανθρώπους, συναθλητές σου με ικανότητες Πανελλήνιου επιπέδου και όχι μόνο (σ.σ: δεν υπερβάλλουμε), αλλά και με άλλους από την απέναντι (;) πλευρά που μοχθούσαν ώστε να γίνει το τέλειο γεγονός.
Ο λόγος που σήμερα επιστρέφεις και θέλεις να θυμηθείς και να σχολιάσεις έχει να κάνει με ένα απλό ένα αθώο sms που έσκασε στο κινητό σου, εδώ στο πουθενά, στη Ν.Γαλλία 50 χιλ από τη Νίκαια, ώστε να σε ενημερώσει για τον αγώνα, όπως γίνεται στο WRC.
Είναι σαφές, ο ΑΟΘ λειτουργεί πάλι σαν άλλοτε, όπως τότε που η πόλη συμμετείχε στον αγώνα, με την έκθεση σε πλήρη εξέλιξη. Τότε που άδικα ο αγώνας, το Ράλλυ ΔΕΘ με Πρόεδρο του ΑΟΘ τον Αντώνη Παρταλιό που έφτυσε αίμα για να το πετύχει δεχόμενος μάλιστα προσβολές, δεν προσμέτρησε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και έμεινε εκτός για μη αντικειμενικούς και εν τέλει γελοίους, ίσως και προσωπικούς και σίγουρα συμπλεγματικούς λόγους.
Θα προσθέσουμε μάλιστα ότι ο ΑΟΘ με νέο φρέσκο ΔΣ βρήκε και τη λάμψη του και κυρίως το κέφι, το μεράκι, τα στοιχεία που άλλωστε χαρακτήριζαν τότε την εποχή μας, τον Αντώνη Παρταλιό και τους συνεργάτες του, αντικειμενικά από τους καλύτερους, για εμάς και για συγκεκριμένη μάλιστα μεγάλη χρονική περίοδο, απλά τους κορυφαίους οργανωτές της χώρας, με ιστορία διαχρονικής αξίας που δεν την αναγνωρίζει και δεν τη σέβεται απλά όποιος δεν έχει τα κότσια να σέβεται ούτε τον εαυτό του.
Ο «Ρώσος» ήταν μάγκας και το είχε και με τίποτα δεν μπορούν να μετριάσουν το ρόλο του ως οργανωτή και ως άνθρωπο-ΑΟΘ και Ράλλυ ΔΕΘ και αγώνες στη Β.Ε., άλλες αμφιλεγόμενες επιλογές, που άλλωστε όπως και δικές μας, θα κριθούν στο μέλλον και όταν θα έχει πέσει η σκόνη που ενίοτε μας αποπροσανατολίζει.
Σήμερα, ο Δημήτρης Κουμποτής και οι συνεργάτες του, ανάμεσά τους άνθρωποι που γνωρίζουμε, όπως ο κ. Νίκος Τριανταφύλλου (νέος, ωραίος, πεντακάθαρος και με το κέφι στα κόκκινα), ο παλιός καλός φίλος και συναθλητής ο κ. Γιάννης Καφτατζής (με σημαντικές γνώσεις στα τεχνικά και σοβαρή, καθαρή φωνή), αλλά και ο υπεύθυνος επικοινωνίας ο δικός μας άνθρωπος, ο Γιώργης Παπαδόπουλος (σ.σ.: έμαθε από Ακη Τεμπε, δούλεψε και δουλεύει με ΕΞ σε ΡΑ, τι άλλο, εκτός από το σπάνιο ήθος του και από αυτή την αφέλεια-ειλικρίνεια που τον διακρίνει και συχνά μας φέρνει σε δύσκολη θέση;), εκτός από τα απαραίτητα σε σχέση με τη διάθεση και το πείσμα, διαθέτουν και τα σύγχρονα στοιχεία ώστε να δημιουργείς παρά τις αντιξοότητες, να μη χαιδεύεσαι, να είσαι αξιοπρεπής και εν τέλει το εξαιρετικό προϊόν σου να το προβάλεις και να το φωτίζεις. Άλλωστε, πρόκειται για ένα γεγονός που ξεπερνάει τα ούτως ή άλλως μεγάλα σύνορα μιας ιδιαίτερα σημαντικής για τη χώρα μας πόλης, με τιμή και χαρακτήρα παράδειγμα...
Η Θεσσαλονίκη μόνο φτωχομάνα δεν είναι και αν κάθε ημέρα αυτό αποδεικνύεται από την κοινωνική της διάσταση οπότε δίνει χρώμα και τόνο σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας αυτής της χώρας, το ίδιο ίσχυε και ισχύει και στη μεγάλη των Ελληνικών Ράλλυ σχολή.
Γνωρίσαμε το «Βόρειο» και την HF του μέσα από τους 4Τ, όπως και τον κ. Αλέξη Σκουβάκλη (φίλος καρδιάς με ΚΚ) και τον αείμνηστο Γκάσπαρ και τους αδελφούς Ζαφρανά που μάλιστα αργότερα υπήρξαμε και συναθλητές. Το ίδιο, οι 4Τ τότε έγραφαν ατέλειωτα για αγώνες τον κ. Σταυριανίδη. Δεν τρέξαμε σε αγώνα ποτέ με το Γιώργη Σωτηριάδη, δεν κάναμε παρέα επίσης ποτέ πέρα από τα τυπικά, αλλά τόσο οι ικανότητες, όσο και η γλυκιά του, η γνήσια συμπεριφορά του και ο τρόπος που μας μίλησε πριν το 1ο μας ΔΕΘ με τη Νισάν το 83 (σ.σ.: εμπειρία), τον κατέταξε αμέσως στους φίλους μας. Οδήγαρα, μηχανικάρα και κύριος.
Από εκεί και πέρα, πάμε για τους δικούς μας. Για μία ομάδα σημαντικών για τη χώρα οδηγών αγώνων που οδηγούσαν με την καλή, την απαραίτητη τρέλα καλά αυτοκίνητα και βέβαια, ζούσαν για τον αγώνα τους. Τον αγώνα μας. Το ΔΕΘ!
Η εκτίμησή μας για τον Γάκη Καλεμπτζάκη είναι καταγραμμένη. Η φιλιά μας αποδεδειγμένη. Αν ο Γάκης, τον αγαπάει τον Γάκη, ο ίδιος το ξέρει καλύτερα. Εμείς καταγράφουμε τη λατρεία που του έχει ο γιος του, ένα αποδεδειγμένο ταλέντο-πρωταθλητής στα καρτ. Επί της ουσίας η οδήγηση του Γάκη ήταν επίπεδο Γιώργου Μοσχού σε άσφαλτο και χώμα με ότι, με εύκολο ή δύσκολο όχημα. Πεντακάθαρες ζηλευτές γραμμές που δεν αντιγράφονται, ενίοτε «άγριος» και απόλυτος στη συντροφιά εκτός ειδικών διαδρομών, άψογος, σοβαρός και κύριος στη μάχη, είτε με Τάκη Νάκη, είτε με Ακύλλα Μαυρίδη (σ.σ.: τον γνωρίσαμε με Κώστα Χαμπή, τα πρώτα χρόνια) δίπλα του.
Ταχύτατος ο κάποιες φορές και συναθλητής μας στη Νισάν, ο Γιάννης Ψηφίδης. Ειδικός άνθρωπος. Με πάθος για τη ζωή. Με πείσμα περίσσευμα και στόχο το ακατόρθωτο. Δίπλα του εντός έδρας ο συνεργάτης του, ο αθόρυβος κ. Γρηγόρης Κανακίδης, ο Γρηγοράκης του, στη δουλειά και στους αγώνες και εκτός έδρας αλλά και όχι μόνο, ο Χρήστος Κουντουράκης. Οδοντίατρος με περγαμηνές τις καθημερινές, άνθρωπος με άποψη και ενδιαφέροντα χωρίς όρια, από εκεί και πέρα. Ο Γιάννης πέρα του ότι ήθελε και ακόμα θέλει να στρίβει όλη ημέρα και με οτιδήποτε, είχε μεράκι και για τα διοικητικά των αγώνων, με έμφαση στις υποδομές και στην προβολή. Οι προτάσεις του σοβαρές και καλά δουλεμένες, αλλά που χρόνος για να τις υποστηρίξει συμμετέχοντας και σε σαφάρι στην επαγγελματική του καριέρα, χωρίς να παραλείψει να ανέβει και το γολγοθά επί προσωπικού, αφού το παιχνίδι με τα όριά σου έχει και αυτό παγίδες και απρόοπτα και κυρίως κόστος. Από την καρδιά μας να παραμείνει πεισματάρης, να τα βλέπει όλα πατημένα όπως πάντα και διαβάστε περισσότερο Ψηφίδη, όπως και πλήρες ΔΕΘ μεθαύριο στους 4Τ Οκτώβριος.
Με τον Κώστα Χαμπή, υπήρξαμε και συνεργάτες. Ότι έριξε μαύρη πέτρα και όπως ο Σιρόκο, ούτε πάει να δει, ούτε θέλει να ακούσει δεν μπορεί να μετριάσει την ποιότητά του ως αθλητής αλλά και ως άνθρωπος όντας πετυχημένος επιχειρηματίας και κυρίως οικογενειάρχης με αρχές και πιστούς καλούς φίλους.
Διαχρονική αξία, συμμετέχοντας ακόμα και σήμερα, ο πιο «βαθμοσυλλέκτης» από όλους ο Τάκης Μανωλόπουλος και το σχόλιο έχει την καλή έννοια του όρου με τον Τάκη να κερδίζει και τίτλους με την 2002 και τα Ρενώ όταν οι άλλοι έκαναν χρόνους. Τον θυμάμαι με τον κ. Βασιλόπουλο δίπλα του, συναθλητή που έχουμε χρόνια να συναντηθούμε, όπως χρόνια έχουμε να συναντήσουμε τον κ. Σάββα Παπαντωνίου, τον κ. Κόκα, τον κ. Μάριο Ιωάννου (σ.σ.: σημαντικός ο ρόλος του και στον ΑΟΘ σε μία δύσκολη περίοδο) ενώ τον κ. Απόστολο Χατζηχρήστου, τον συναντήσαμε πρόσφατα, εξαιρετικής και αξέχαστης, «ευκαιρίας δοθείσης».
Αφού σημειώσουμε πως τη σκυτάλη από τους παραπάνω πήραν οι Κώστας Τανούσης (σημαντικός οδηγός πανελλήνιου και όχι μόνο επιπέδου, μεγάλο ταλέντο) και Παντελής Τοψής (Πρωταθλητής, με όλη τη σημασία του τίτλου) και σήμερα το θρύλο κρατάει ζωντανό ο Βαγγέλης Ζάχος, ο γιος του δικού μας Ζώη, ένας αθλητής με βάθος και άποψη πέρα από ταχύτητα, γέννημα του «Γίνε», να ολοκληρώσουμε με το Βασίλη Τσομανόπουλο.
Σιγά μη ξεχνάγαμε τον «Τσομπάνο» μας. Τον κ. Βασίλη Τσομπανόπουλο. Τον γνωρίσαμε από τους 4Τ και τις καταπληκτικές περιγραφές του Σταύρου Τσογγανή. Τον βρήκαμε στο δρόμο μας με Κάντετ, Ασκόνα, Λάντσια Δέλτα και Σιέρα, αλλά κυρίως στο φιλόξενο σπίτι του, εκεί πάνω στα βουνά, μέσα στην καρδιά των ε.δ. με τη σύζυγό του, το γιο του και το συνοδηγό του κ. Γιάννη Τσολάκη. Γιατί ειδική αναφορά; Ήταν ίδιος σε όλες τις στιγμές και σε όλες τις εποχές. Δεν ξέρω πόσο καλύτερος ήταν από τον έναν ή από τον άλλο, ή ποιός τον κέρδιζε εδώ ή εκεί, (στη Μαυροπλαγιά πάντως δεν τον κέρδιζε κανείς μας), αυτό που μπορείς να πεις είναι πως ήταν και παραμένει αναλλοίωτος., Ο τέλειος χαρακτήρας. Αρσενικό, χωρίς συμπλέγματα. Ενας καλός φίλος.
Κάποιους ξεχάσαμε. Κάποιους παραλείψαμε, κάποιους βαθεία μέσα στα πράγματα, ίσως ενοχλήσει η δική μας οπτική για την ιστορία και τη θέση ορισμένων μας. Ας είναι επιεικείς. Η πρόθεσή μας ήταν και θα είναι να θυμίζουμε σε εμάς και κυρίως στους νεότερους, πως οι ελληνικοί αγώνες γεννούν σημαντικούς ανθρώπους που κάνουν τη διαφορά και άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα λάμπουν οι αγώνες και στον Πύργο, και στην Κόρινθο, ενώ μένουν ζωντανοί στη Λαμία στο Βόλο και στη Βέροια και αλλού, ενώ υπάρχουν και οι περιπτώσεις με προοπτική, όπως στη Χαλκιδική, στην Κρήτη και αλλού. Απλά, όπου υπάρχουν οι άνθρωποι με ήθος και ιστορία, είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά._ Στρατισίνο
