H Lola επιστρέφει στη Formula 1;

3/006

O Ricardo Rosset με μια Lola στην τελευταία εμφάνιση της εταιρίας στη Formula 1, στην Αυστραλία το 1997 Ένα σεβαστό όνομα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, η Lola, ανακοίνωσε ότι συνεχίζει, όπως είχε προγραμματίσει, την κατασκευή ενός μονοθεσίου Formula 1. Δυο από τις ομάδες που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο Πρωτάθλημα του 2008, για την εναπομένουσα 12η θέση, την οποία εντέλει κατέλαβε η Prodrive, είχαν ήδη ζητήσει από τη βρετανική εταιρία να κατασκευάσει για λογαριασμό τους ένα μονοθέσιο μέχρι το 2008, έτσι ώστε να είναι σε θέση να συμμετάσχουν με αυτό στο Πρωτάθλημα. Αν και η ταυτότητα αυτών των ομάδων (πέρα από το γεγονός ότι μια από αυτές έχει ήδη στα χέρια της μια συμφωνία για προμήθεια κινητήρων) παραμένει μυστική, τα μέχρι στιγμής συμπεράσματα συνιστούν ότι η Prodrive δεν βρίσκεται ανάμεσά τους. Κατά συνέπεια, η Lola συνεχίζει τις διαδικασίες κατασκευής ενός μονοθεσίου, παρά το γεγονός ότι οι ομάδες που το «παρήγγειλαν» δεν έχουν μέχρι στιγμής εξασφαλισμένη δίοδο προς τη Formula 1, ακόμη και αν ο στόχος αυτός παραμένει ακόμη απαράλλακτος. Επιπλέον, ένας υπεύθυνος Τύπου της Lola δήλωσε: «Έχουμε στενές επαφές σε εξέλιξη με αρκετές ομάδες της Formula 1. H έκδοση του καταλόγου των ομάδων που θα συμμετέχουν στο Πρωτάθλημα του 2008, δεν άλλαξε τίποτα». Σημειώνεται εδώ ότι η Carlin Motorsports είχε ανακοινώσει μετά την απόρριψή της από τη FIA, ότι θα συνεχίσει τα σχέδιά της για τη Formula 1. O John Surtees έφερε τη Lola στην pole position στο ντεμπούτο της το 1962! Η Lola είναι γνωστή κατασκευάστρια αγωνιστικών αυτοκινήτων, που παράγει μονοθέσια που αγωνίζονται στα ChampCars, το A1GP, Formula 3 και αυτοκίνητα για τα Πρωταθλήματα Le Mans. Επίσης, αρκετές ομάδες της Formula 1 χρησιμοποιούν την αεροδυναμική της σήραγγα όταν οι δικές τους έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας (συνήθως για αναβαθμίσεις). Η Lola φυσικά δεν αποτελεί ξένο όνομα για τη Formula 1, καθώς πέραν από την εμπλοκή της με τη δική της ομάδα σε δυο περιπτώσεις, έχει παράγει μονοθέσια για άλλες πέντε (!) ομάδες μέσα σε 4 δεκαετίες. Ο Eric Broadley, μαζί με τον ξάδερφό του, Graham ίδρυσε τη Lola to 1956. Μετά από αρκετή επιτυχία σε μικρότερες κατηγορίες, ο Reg Parnell ζήτησε από τον Broadley να σχεδιάσει ένα μονοθέσιο Formula 1 για τη σεζόν του 1962. Η ΜΚ ΙV εξέπληξε τους πάντες στην πρεμιέρα της σεζόν στην Ολλανδία όταν στα χέρια του John Surtees πήρε την pole position! Κατά τη διάρκεια της σεζόν το μονοθέσιο επέδειξε τα ανταγωνιστικά… γονίδιά του, και στα χέρια του Surtees έφτασε μέχρι τη δεύτερη θέση (Μ. Βρετανία), ο οποίος τη σεζόν εκείνη συνέλεξε με αυτό 19 βαθμούς, καταλαμβάνοντας την 4η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών, την ίδια στην οποία κατετάγη και η ομάδα σε αυτό των Κατασκευαστών. Ωστόσο, η απογοητευτική, χωρίς βαθμό, σεζόν του 1963, σε συνδυασμό με την απόσυρση των κεφαλαίων του «σπόνσορα» της ομάδας, σήμανε το άδοξο τέλος του… πρώτου φλερτ της Lola με τη Formula 1. H ιστορία όμως δεν έληξε εκεί… Το 1967, η Lola κατασκεύαζε τα σασί με τα οποία αγωνιζόταν η Honda Το 1967, η Honda (που ήδη αγωνιζόταν στη Formula 1 από το 1967), ζήτησε από τον Broadley να συνεχίσει την κατασκευή των RA273 και να σχεδιάσει ένα καινούριο μονοθέσιο, την RA300, η οποία αν και έφερε την ονομασία της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ήταν ουσιαστικά μια Lola. To μονοθέσιο αυτό πήρε τη νίκη στο ντεμπούτο του (Monza 1967, η τελευταία μέχρι στιγμής νίκη της Honda στη Formula 1 ως ομάδας) και πάλι στα χέρια του Surtees (ο οποίος στο μεταξύ είχε ανακηρυχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1964), αν και δεν κατάφερε να συνεχίσει να εκπλήσσει με τον ίδιο τρόπο για το υπόλοιπο της σεζόν. Το 1968 η Honda συνέχισε να αγωνίζεται με μια εξέλιξη της RA300 (την RA301), ενώ προετοίμαζε το ντεμπούτο της κατασκευασμένης στην Ιαπωνία RA302, το οποίο ωστόσο ήταν τραγικό, καθώς κόστισε τη ζωή του Jo Schlesser, γεγονός που έκανε τη Honda να αποσυρθεί για αρκετά χρόνια από τη Formula 1. O Graham Hill οδηγώντας ένα μονοθέσιο της ομάδας του το 1974 To 1974, o Graham Hill (Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1962 και το 1968), ο οποίος είχε ιδρύσει τη δικιά του ομάδα τον προηγούμενο χρόνο κατά τον οποίο αγωνίστηκε με πελατειακές Shadow, ζήτησε και πάλι από τον Broadley να κατασκευάσει ένα μονοθέσιο Formula 1. H Hill-Lola Τ370 ήταν βασισμένη σε ένα σχέδιο της Lola για τη Formula 5000 της εποχής και δεν αποδείχθηκε ανταγωνιστική επιτρέποντας στην ομάδα να κατακτήσει μόλις ένα βαθμό. Το μονοθέσιο που χρησιμοποίησε την επόμενη σεζόν η ομάδα είχε κατασκευαστεί στο «εργαστήριο» του Graham Hill και για αυτό και δε θεωρήθηκε ποτέ μια Lola… Το 1985, ήρθε η σειρά του Αμερικανού ομαδάρχη στα Indy Cars, έχοντας αρκετά μεγάλη οικονομική υποστήριξη από την αλυσίδα τροφίμων Beatrice να κάνει μια ομάδα Formula 1. Όντας εισαγωγέας σασί της Η ομάδα της Haas ήταν καταδικασμένη από τη γέννησή της... Lola στην πατρίδα του, δε θα μπορούσε να απευθυνθεί πουθενά αλλού για την κατασκευή του σασί της ομάδας του. Ο Neil Oatley (πλέον στη McLaren) και ο John Baldwin σχεδίαζαν την ΤΗL1, η οποία φιλοξενούσε έναν 4κύλινδρο κινητήρα Hart. H ομάδα αποφάσισε να κάνει το ντεμπούτο της την ίδια κιόλας σεζόν, στη Monza, για να συλλέξει όσες το δυνατό περισσότερες πληροφορίες για το 1986. Με την ομάδα αυτή έκανε και την (αποτυχημένη) επιστροφή του στην αγωνιστική δράση ο Παγκόαμιος Πρωταθλητής του 1980, Αυστραλός Alan Jones, ο οποίος είχε δηλώσει την αποχώρησή του στο τέλος της σεζόν του 1981… Ο Αυστραλός κατάφερε να τερματίσει μόλις μια φορά το 1985, ενώ το μονοθέσιο ήταν εμφανές ότι χρειαζόταν πολλή δουλειά… Δυστυχώς το ίδιο ίσχυε και για την THL2 με τον 6κύλινδρο Ford που παρουσιάστηκε την επόμενη σεζόν και μετά από συνολική συγκομιδή μόλις έξι βαθμών από τον Jones και τον Patrick Tambay, η ομάδα πουλήθηκε στον Bernie Ecclestone, οι δυο οδηγοί τερμάτισαν για τα καλά την καριέρα τους στη Formula 1 και ο Haas επέστρεψε στις ΗΠΑ… O Aguri Suzuki χάρισε το μοναδικό βάθρο στην ομάδα της Larrousse, στην πατρίδα του το 1990, με σασί Lola Την ίδια στιγμή ωστόσο, ο Γάλλος Gerard Larrousse, είχε, μετά τη θητεία του στη Renault και τη Ligier ως αγωνιστικός διευθυντής, να δημιουργήσει τη δικιά του ομάδα, η οποία θα έκανε το ντεμπούτο της το 1987. Ο Brοadley κλήθηκε και πάλι να κατασκευάσει ένα σασί για τη νεοσύστατη ομάδα. Η LC87 ήταν στην πραγματικότητα ένα μονοθέσιο Formula 3000 με μεγαλύτερο μεταξόνιο και ρεζερβουάρ, παρόλα αυτά, η ομάδα κατάφερε να σημειώσει τρεις βαθμούς. Παρά το γεγονός ότι για το 1988 σχεδιάστηκε ένα καινούριο μονοθέσιο από τη Lola, τα αποτελέσματα ήταν ακόμη χειρότερα και το γεγονός αυτό επέβαλε την αντικατάσταση του τεχνικού διευθυντή για το εγχείρημα αυτό της Lola. O Gerard Ducarouge (πρώην Matra, Ligier, Alpha Romeo, Lotus) κλήθηκε για τη θέση και παρά το γεγονός ότι το μονοθέσιο του 1989 δεν παρήγαγε τα αναμενόμενα αποτελέσματα (με έναν 12κύλινδρο Lamborghini), το 1990, η ομάδα H BMS Lola του 1993 αναστήθηκε με την LC90, η οποία προσέφερε στην ομάδα τη μοναδική της παρουσία στο βάθρο με τον Aguri Suzuki (νυν ιδιοκτήτη της Super Aguri) στην Ιαπωνία. Ωστόσο, η FIA (τότε FISA), θεωρώντας ότι η ομάδα της Larrousse δεν ήταν κατασκευάστρια (μετά από 4 χρόνια συμμετοχής…), της αφαίρεσε όλους του βαθμούς… To 1991 αποτέλεσε ακόμη μια δύσκολη σεζόν για την ομάδα και επίσης την τελευταία κατά την οποία συνεργάστηκε με τη Lola, καθώς για το 1992, ο Larrousse κατάφερε να κατασκευάσει ένα μικρό εργοστάσιο για την ομάδα του στη Γαλλία. Οι υπηρεσίες της Lola ωστόσο κλήθηκαν για μια ακόμη φορά εν όψει της σεζόν του 1993, αυτή τη φορά από την BMS Scuderia Italia, η οποία μέχρι τότε συνεργαζόταν με την Dallara για την προμήθεια σασί. Παρά το γεγονός ότι η Lola 193 έφερε έναν 12κύλινδρο κινητήρα Ferrari, ήταν το χειρότερο μονοθέσιο της σεζόν, γεγονός που οδήγησε την ιταλική ομάδα στη συγχώνευση με τη Minardi το 1994. O ιδρυτής της Lola, Eric Broadley Ο Brοadley ωστόσο κράτησε το τελευταίο χαρτί για τον εαυτό του, όταν ανακοίνωσε ότι το 1997 η Lola θα έκανε την είσοδό της στη Formula 1 με τη δικιά της ομάδα. Ο Βρετανός είχε θέσει υψηλούς στόχους, δηλώνοντας ότι σε τέσσερα χρόνια, το φιλόδοξο εγχείρημά του θα ήταν σε θέση να κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μέσα σε τέσσερα χρόνια… Ωστόσο, οι δυο T97 που εμφανίστηκαν στην πρεμιέρα της σεζόν στην Αυστραλία στα χέρια του Ricardo Rosset και Vincenzo Sospiri βρίσκονταν πέντε δευτερόλεπτα πίσω από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό και δεν κατάφεραν φυσικά να προκριθούν στον αγώνα… Η αποτυχία αυτή ώθησε το βασικό σπόνσορα της ομάδας (Mastercard) να αποσύρει την υποστήριξή της και η βραχεία ζωή της ομάδας έληξε κάπου εκεί… Ο Broadley αναγκάστηκε να πουλήσει τη Lola στον τωρινό ιδιοκτήτη της, Martin Birrane, ο οποίος ανέλαβε το σκληρό έργο της αποκατάστασης του ονόματός της. Με τέτοια προϊστορία, είναι φυσικό, η ανακοίνωση των σχεδίων της Lola για επιστροφή στη Formula 1 να αποτελούν μια αρκετά μεγάλη είδηση. Αναμένεται να δούμε αν θα υλοποιηθούν… Φ.Λ. fab@4troxoi.gr