Δεύτερη χρονιά για μας στο τροφέο C2R.TROPHY. Έχοντας στις βαλίτσες μας τις υπερπολύτιμες εμπειρίες από πέρσι και θέλοντας να εκμεταλλευτούμε το έπαθλο της δεύτερης θέσης του περσινού τελικού (χρήματα για κατανάλωση το 2008...) ταξιδεύουμε για τον πρώτο γύρο της ζώνης μας (βόρειο-ανατολική). Ταξιδεύουμε....που λέει ο λόγος, ταξιδεύω είναι το σωστό, αφού φέτος θα κάνουμε τους αγώνες αλά ιταλικά! Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αποφασίσαμε με την Αλίτσε (ιταλίδα συνοδηγός) να κάνουμε τους αγώνες του τροφέο (και όχι μόνο) μαζί, ύστερα μάλιστα από κάποιες δοκιμές και μετά τον δοκιμαστικό αγώνα στο ράλλυ Κένταυρος, όπου όλα έδειξαν ότι συνεργαζόμαστε άψογα.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στον αγώνα, ο οποίος είναι το σαν Μαρτίνο ντι Καστρότσα (ε πριμέιρο...και πάει λέγοντας!)
Αγώνας που μετράει στο κύπελλο ασφάλτου Ιταλίας. Κάτι που μεταφράζεται σε 110 συμμετοχές,12 WRC, 4 τροφέο εκ των οποίων το ένα με τα Ρενό Κλίο R3 με 16 συμμετοχές ,άλλο με Μιτσουμπίσι Εβο...κλπ, κλπ...Όμορφα πράγματα δηλαδή!
Στο δικό μας τροφέο υπήρχαν 5 συμμετοχές, εκ των οποίων η μία από Φινλανδία μεριά. Άντερο Σαάρι, ένας οδηγός που μας είχε εντυπωσιάσει με τους χρόνους του στο ράλλυ των Χιλίων Λιμνών, όπου με 1300άρι Μίκρα έκανε χρόνους απίστευτους! Επίσης για να προσθέσει η διοργάνωση του ενιαίου ένα μέτρο επιδόσεων ρίχνει στο παιχνίδι και έναν επαγγελματία και τοπικό οδηγό της γειτονικής χώρας, στην προκειμένη περίπτωση τον Γκαμπριέλλε Τονιότσι.
Λόγω της περσινής μας εμπειρίας το άγχος δεν μας κυνηγάει. Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε συν ότι έχουμε για τον πρώτο αγώνα το πλεονέκτημα της εμπειρίας του αυτοκινήτου, αν και τα περισσότερα παιδιά έχουν κάνει ήδη κάποιο αγώνα δοκιμαστικό ή έχουν κάνει δοκιμές με το αυτοκίνητο.
Ημερολόγιο κατστρώματος...
Ιούλιος μήνας, ναι, αλλά όταν είσαι στα κορυφές ντολόμιτι, δίπλα στις Άλπεις σε υψόμετρο 1500 μέτρα, το καλοκαίρι είναι μία έννοια των 9-10 βαθμών Κελσίου το βράδυ και τοπικών καταιγίδων....Πανέμορφη όμως σαν περιοχή, με το χωρίο του σαν Μαρτίνο ντι Καστρότσα να σε ηρεμεί παρόλο την αναμονή ενός αγώνα.125 χλμ ειδικών διαδρομών με υπερειδική την Παρασκευή βράδυ (με εισιτήριο 10 ευρώ...και με κόσμο πολύ...προς ενημέρωση) και τρεις ειδικές το Σάββατο επαναλαμβανόμενες 2 και 3 φορές.
Η υπερειδική μήκους 1.9 χλμ αποτελούνταν από τρεις γύρους μιας διαδρομής χαρακτηρισμένης από ελαστικά σε μια πλατεία, όμορφη μεν, επικίνδυνη δε, όπως αποδείχτηκε αφού 3 αυτοκίνητα (1 S1600, 2 R3 Ρενό με έμπειρους οδηγούς) τούμπαραν εξαιτίας των ελαστικών που την οριοθετούσαν.
Οι άλλες δύο ειδικές μήκους 9 και 26 χλμ ήταν στενές με πολύ καλό οδόστρωμα, μπούκες (δεν πιστεύω να περιμένατε ότι θα ‘λειπαν!!!) και ποικιλία ταχυτήτων και κλίσεων, όλα αυτά περνώντας ανάμεσα από δάση και χωρία, ενώ δεν έλειπαν τα σικέιν επιβράδυνσης και οι αλλαγές πορείας.
" Oι Φινλανδοι είναι γρήγορoι... και στις αλλαγές ελαστικών!!"
Η τρίτη ειδική ήταν φαρδιά, γρήγορη με πολλές όμως φουρκέτες στο κατηφορικό της τελείωμα. Ας πούμε η λιγότερο ιταλική!
Λιγότερο ιταλική ήταν όμως και η βραδιά πριν τον αγώνα αφού επισκεφτήκαμε τον φίλο μας Κώστα και την οικογένειά του στο χωριό που μένει μόνιμα, στην Μαρόστικα, εκεί γευτήκαμε ελληνικές συνταγές (κρεατικές, ε!) και πήραμε όσο κουράγιο χρειαζόμασταν για το επόμενο διήμερο.
Παρασκευή πρωί λοιπόν και διοικητικός και τεχνικός έλεγχος.
Όλα προχωράνε καλά αφού περνάμε από αυτό το "στάδιο" όλα τα μέλη της ομάδος μαζί. Τις επόμενες πρωινές ώρες το πρόγραμμα έλεγε shakedown, χρησιμοποιώντας η οργάνωση τα τρία τελευταία χλμ της μίας ειδικής ανάποδα για αυτή τη χρήση.
Έως 5 περάσματα επιτρεπόντουσαν και τα εκμεταλλευτήκαμε όλα στην προσπάθειά μας (όλων των πληρωμάτων) να εξοικειωθούμε όσο γίνεται περισσότερο με το αυτοκίνητο.
Εμείς από την πλευρά μας εστιάσαμε στο να βελτιώσουμε, σε σχέση με την πολύ καλή πρόσφυση της ασφάλτου, τα όρια μας ως προς το φρενάρισμα κυρίως, αλλά και το "φινίρισμα" στη χρήση του χειροφρένου στις φουρκέτες, κάτι που θα αποδεικνυόταν χρήσιμο στις ειδικές αφού οι στροφές 180 μοιρών κάθε άλλο παρά έλειπαν.
Αφού ολοκληρώνουμε και αυτή τη διαδικασία πάμε στο σέρβις για τελευταίες ρυθμίσεις και ελέγχους των αυτοκινήτων, ενώ γιά το "φινίρισμα" των πληρωμάτων γίνεται και μία εξομοιώσει αλλαγής ελαστικού σε ρυθμό αγώνα. (κάτι που τελικά εμείς το κάναμε και στον αγώνα!)
"...αλλά εμείς κινηθήκαμε λίγο πιο γρήγοροι στις ειδικές!...
Λίγη ξεκούραση και ....εκκίνηση βραδινή με πολύ κόσμο στο κέντρο του σαν Μαρτίνο, αλλά και στην υπερειδική 1χλμ πιο κάτω....
Δυστυχώς ελέω των ατυχημάτων μέσα στην υπερειδική η καθυστέρηση κράτησε "αιώνες" πριν έρθει η σειρά μας, εννοείται πλέον για όλους με κρύα λάστιχα.
Φώτα ,...κάμερα και πάμε (δυστυχώς κάμερα δεν είχαμε, αλλά τουλάχιστον πήγαμε!) Παραλίγο τετακέ στην πρώτη στροφή, χειρόφρενο από εδώ, χειρόφρενο από εκεί, κάποια στιγμή τελειώνουν οι τρεις γύροι της υπερειδικής, έχοντας κάνει τον πρώτο χρόνο στο τροφέο, ξεπερνώντας ακόμα και τον Τονιότσι. Καθόλου άσχημα, ό,τι έπρεπε για ζέσταμα για την επόμενη μέρα του πραγματικού αγώνα.
Σαββάτο....
Συννεφιά, συννεφιά και λίγη συννεφιά μέσα στο κατακαλόκαιρο τι μπορεί να σημαίνει? Ότι στην περιοχή γίνεται αγώνας!! (κλασσικός νόμος του Μέρφι στο χώρο των αγώνων...!)
Το καλό είναι ότι προς το παρόν (πρωί, μεσημέρι δηλαδή) δεν δείχνει τάσεις για βροχή.
Τα Σιτροέν είχαν όλα διπλανά νούμερα, από 71 έως 75 εκτός από αυτό του Τονιότσι που ελέω προτεραιότητας είχε νούμερο 9, μπροστά ακόμα και από WRC.
Ξεκίνημα πρώτης ειδικής, η κρυάδα φεύγει, ...οι τοίχοι πλησιάζουν και κάποια λεπτά αργότερα διαπιστώνουμε ότι είμαστε πρώτοι γιά 5'' από τον εκπληκτικό Σαάρι.
Πάμε για την δεύτερη ειδική την μεγαλύτερη σε μήκος (26,4χλμ) με την μεγαλύτερη ποικιλία σε στροφές και το μίνιμουμ των ευθειών. Πίεση από την αρχή ως το τέλος, αρκετός ιδρώτας και ο χρόνος μας αυτή τη φορά είναι 17'' καλύτερος από τον δεύτερο, ο οποίος είναι σταθερά ο Φινλανδός.
Τα λάστιχα σε αυτήν την ειδική τελειώσανε σε εντυπωσιακό βαθμό αφού τα τελευταία χλμ της ειδικής ήταν έντονα κατηφορικά με πάρα πολλές στροφές συνεχείς.
Ακολουθούσε μία ακόμα ειδική πριν από το σέρβις, στην οποία μπήκαμε χωρίς ζέσταμα στα ελαστικά, μήπως και αντέξουν.
Πίεση και σε αυτήν την ειδική, πρώτος χρόνος για 2'' και νιώθουμε αρκετά ασφαλείς αφού κερδίζουμε έως τώρα όλες τις ειδικές!
Σε σχέση με τον Τονιότσι είμαστε λίγο μπροστά του χάνοντας τις δύο ειδικές και κερδίζοντας τη μία σε σχέση με αυτόν. Η ουσία όμως είναι το τροφέο για εμάς, οπότε δεν έπρεπε να αποπροσανατολιστούμε, ρισκάροντας.
Δεύτερος γύρος, τα σύννεφα- σύννεφα, αλλά ακόμα καμία ένδειξη για βροχή. Κινούμαστε στον ίδιο ρυθμό κερδίζοντας πάλι όλες τις ειδικές αποκτώντας από τον δεύτερο Σαάρι μια διαφορά ασφαλείας του ενός λεπτού. Σε σχέση με τον Τονιοτσι είμαστε 12,8'' πίσω του, αλλά πλέον έχοντας αυτός αλλάξει 4 καινούργια ελαστικά ουσιαστικά έπαιζε εκτός παιχνιδίου (εμείς ελέω κανονισμών απαγορευόταν να βάλουμε παραπάνω από 2 νέα ελαστικά)
Πάμε για τρίτο και τελευταίο γύρο και όσο το νούμερο 70 είναι στην εκκίνηση της ειδικής ξεσπά μια ....καταιγίδα...(εμείς νούμερο 74) Ωραία...Μπαίνουμε στην εδική με ρυθμίσεις και πιέσεις ελαστικών για στεγνό, και όπως καταλαβαίνετε οι καλύτερες πιρουέτες θα βαθμολογόντουσαν από τους θεατές! Ωχ από εδώ, αμάν από εκεί, κάτι ακουμπήματα παραπέρα και δυστυχώς είναι η μοναδική ειδική που χάνουμε από τον Φινλανδό οδηγό για 1''...
Πάμε για την τελευταία ειδική του αγώνα, η οποία ήταν και το τρίτο πέρασμα από την μεγαλύτερη σε μήκος (26,4). Ολίγον βροχή, αλλού μόνο υγρασίες ,περισσότερες, λιγότερες. Κάτι με πιάνει και παρά το ένα λεπτό διαφορά έχω μία αίσθηση ότι μπορεί να κάνει κάνα μαγικό-φινλανδικό ο Σαάρι και έπρεπε να πιέσω. Και αυτό κάνουμε. Μάξιμουμ αττάκ, ισιώνουμε κάτι κολονάκια σε κάτι μπούκες, γλιστράμε λίγο παραπάνω, κάνω και κάτι βαθιές μπούκες που δεν έπρεπε και ΜΠΑΜ, λάστιχο 3-4 χλμ πριν το τέλος της ειδικής. "Μπράβο
Χωρίς σχόλια ...
Δημήτρη, κοίτα να χάσεις την πρώτη θέση από τέτοιο λάθος" σκέφτομαι.....Η Αλίτσε από δίπλα να προστάζει vai!vai! (Πάμε δλδ!) και είδαμε με μπροστινό ελαστικό έως 5η στο σασμάν....ενώ κάποιοι τοίχοι θα απορούν πως ...δεν αγκαλιαστήκαμε. Εγώ από μέσα μου μέτραγα τα χαμένα δευτερόλεπτα.....Φτάνουμε στο στοπ της ειδικής, δίνουμε καρνέ και περιμένουμε βλέποντας τους χρόνους των άλλων πληρωμάτων...Οι θεατές που βρίσκονταν επίσης στο στοπ, σιωπηλοί χάζευαν το σκασμένο ελαστικό...μόλις είδαν ότι είχαμε κάνει 20'' ταχύτερο χρόνο από τον δεύτερο Σαάρι ξέσπασαν σε χειροκρότημα....Περιττό να πω πως νιώσαμε εκείνη τη στιγμή για αυτή την κίνησή τους.... Αλλαγή ελαστικού στην απλή για τον τερματισμό, με τη χαρά της νίκης να το κάνει παιχνιδάκι και τερματισμός !!!! Για άλλη μια φορά δείξαμε ότι μπορούμε, και φυσικά θέλουμε να το συνεχίσουμε, δυστυχώς σε αυτόν τον αγώνα ο Μπρίκι και ο Κοβίνι εγκατέλειψαν ο ένας από μηχανική βλάβη από δική του υπαιτιότητα και ο άλλος από έξοδο μόλις στην τελευταία ειδική και ενώ ήταν τρίτος...(να σημειώσω για την ιστορία ότι ελέω σειράς εκκίνησης, χάσαμε στη βροχή από τον Τονιότσι στην προτελευταία ειδική 35'' και στην τελευταία που και γιά αυτόν ήταν βρεγμένο μόνο 2΄΄ παρά το ελαστικό, καθόλου άσχημα, αν και οι ιταλοί φίλοι πρακτικά μας βάλαν χέρι που θελήσαμε να τον ακολουθήσουμε και να μην εστιάσουμε στο τροφέο και μόνο).
Επόμενος σταθμός μας το ράλλυ Άλπι Οριεντάλι 30/8, αγώνας που προσμετράει στο Ιταλικό πρωτάθλημα ράλλυ, ενώ εκεί ενδέχεται να γίνει και η πρώτη παρουσία του Εβο 10 στα χέρια του Αντρεούτσι.
Οψόμεθα όμως!
Μέχρι τότε ευχαριστούμε για την συμπαράσταση σας και θα προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο!
Δημήτρης Αμαξόπουλος
Βαθμολογία μετά τον πρώτο αγώνα
Dimitris Amaxopoulos 10
Antero Saari 8
Paolo Raviglione 6
Bricchi Edoardo 0
Gianluca Covini 0
