Richard Burns: Ένα άστρο έσβησε…

27/11/2005 7:16 μμ

Η μάχη ήταν άνιση, αλλά ο Richard πάλεψε, όπως έκανε πάντα εντός και εκτός ειδικών... Ήταν Νοέμβριος του 2003. Έμεναν λίγες μέρες πριν από την έναρξη του τελευταίου αγώνα της χρονιάς, στη Μ. Βρετανία, όπου τέσσερις οδηγοί διεκδικούσαν τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Τότε, ο Richard Burns, ένας από τους διεκδικητές και κάτοχος του τίτλου το 2001, λιποθυμούσε ενώ βρισκόταν μαζί με τον Markko Martin. Εσπευσμένα έγινε εισαγωγή στο νοσοκομείο, όπου και λίγες μέρες αργότερα η διάγνωση δείχνει αστροκύτωμα, ή αλλιώς όγκο στον εγκέφαλο. Μια μάχη με τη ζωή, θα ξεκινούσε για τον Βρετανό οδηγό, ο οποίος δύο χρονιά αργότερα, θα έχανε, αφού πρώτα είχε δώσει το δικό του –άνισο- πόλεμο, με μία από τις πιο βαριές μορφές του καρκίνου. Ο Richard Burns έφυγε την Παρασκευή μετά τα μεσάνυχτα, και χωρίς να ταλαιπωρείται από χημειοθεραπείες και ραδιοθεραπείες, μπορεί και οδηγεί και πάλι στις ειδικές διαδρομές του ουρανού. Ποιος ξέρει, ίσως εκεί ψηλά να βρίσκεται μαζί με τον συμπατριώτη του Michael Park, και παρέα να ταράζουν τα χώματα του παραδείσου. Με τον Michael Schumacher, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του 2001, σε F1 και WRC, αντίστοιχα. Σε ηλικία 34 ετών, ο Richard κέρδισε τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Δόξα, τίτλους, αναγνώριση και πάνω από όλα γνώρισε τη γλυκιά της πλευρά. Απλός, καμία σχέση με εκκεντρικότητες, ήταν πάντα χαμηλών τόνων, κάτι που πολλούς εκνεύριζε. Ευέξαπτος, δεν του άρεσε να χάνει, και αν όλα δεν πήγαιναν κατ’ ευχήν δυσανασχετούσε. Μέση κατάσταση δεν υπήρχε για τον Richard, κάτι που ίσχυε ακόμα και για τους ανθρώπους γύρω του. Οι θεατές, είτε τον λάτρευαν, είτε τον απεχθάνονταν. Ποτέ δεν ήταν ο ταχύτερος οδηγός, αφού ακόμα και το 2001 όταν κατέκτησε τον πρώτο και μοναδικό του τίτλο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, είχε μόλις μία νίκη, ενώ συνολικά κατέκτησε δέκα στην καριέρα του. Ήταν αναμφισβήτητα από τους αξιόπιστους συνδυασμούς, αφού ξεκινώντας τον αγώνα, όλοι ήξεραν ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει. Ήταν εγκεφαλικός οδηγός, αφού προτιμούσε να αναλύει και να εξετάζει τα πάντα γύρω από το αυτοκίνητο, παρά να οδηγεί με το γκάζι στο πάτωμα χωρίς αύριο. Σίγουρα, μαζί με τον Colin McRae, αποτέλεσαν τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε τα τελευταία χρόνια η M.Βρετανία. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1990, όταν και κέρδισε το Βρετανικό Peugeot 205 Gti Cup. Το 1993, γίνεται μέλος της Subaru και κερδίζει με Legacy το Βρετανικό Πρωτάθλημα, ενώ την ίδια χρονιά τερματίζει έβδομος στο RAC. Ακολουθούν αρκετές εμφανίσεις με την Subaru σε επιλεκτικούς αγώνες, ώσπου το 1996, ο Andrew Cowan τον εμπιστεύεται στην Mitsubishi. Το 1998 τερματίζει Στην πατρίδα του πανηγύρισε τον πρώτο και μοναδικό του τίτλο. δεύτερος στο Safari, ενώ την ίδια χρονιά, πετυχαίνει στον ίδιο αγώνα την πρώτη του νίκη. Το 1999 επιστρέφει και πάλι στη Subaru, όπου χάνει για δύο συνεχόμενα χρόνια τον τίτλο από τους Makinen και Gronholm. Το 2001 όμως, φτάνει το πλήρωμα του χρόνου και με το Impreza 44S κατακτά τον πρώτο του τίτλο. Η Peugeot του στρώνει χαλί και τον εντάσσει στην ομάδα της, δημιουργώντας ένα αχτύπητο δίδυμο με τον Gronholm. Όμως, ο Richard παύει να είναι το πρώτο βιολί, όπως στην Subaru, ενώ το 206 δεν του ταιριάζει όπως το Impreza. Ακόμα και η θέση οδήγησης στο 206, δεν ήταν όπως ήθελε. Το 2003, μετά από υπερπροσπάθεια, και αφού τερμάτισε σχεδόν σε όλους τους αγώνες, έφτασε το Νοέμβριο να διεκδικεί τον τίτλο μαζί με άλλους τέσσερις οδηγούς. Τελικά, όμως, κάπου εκεί, μέσα στην πατρίδα του, η μοίρα του επιφύλασσε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Η μάχη τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν σκληρή και άνιση. Αυτή μπορεί να τον άλλαξε εξωτερικά, αλλά ποτέ ψυχικά. Ακόμα και από την αναπηρική καρέκλα –τους τελευταίους μήνες- δεν έπαψε να χαμογελά, και να είναι αισιόδοξος. Έτσι, θα τον θυμόμαστε και εμείς. Χαμογελαστό, με το ξυρισμένο κεφάλι και τα εξεζητημένα γυαλιά ηλίου, να μιλάει με την αγαπημένη του Zoe, σε κάθε σέρβις, έχοντας βλέμμα αποφασιστικό. Απλά, ως Richard Burns._Π.Τ.(panost@4troxoi.gr)

H Zoe ήταν ο άνθρωπος της ζωής του, η οποία έμεινε δίπλα του μέχρι και τις τελευταίες του στιγμές. Δίπλα του, και ο Robert Reid, ο οποίος εκτός από συνοδηγός του, ήταν και ένας από τους καλύτερους του φίλους. Πάντα κοντά του, σε χαρές και λύπες, ο πατέρας του Alex. Mε το Lancer άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του στο WRC. To Subaru Impreza ήταν το αυτοκίνητο με το οποίο ξεχώρισε. Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Αντίθετα, το 206 ήταν ένα από τα αυτοκίνητα που οδηγικά δεν του ταίριαξαν ποτέ. Μαζί με τον Colin McRae. Αντίπαλοι στις ειδικές, φίλοι εκτός αυτών. Δίπλα στον Juha Kankkunen, αλλά και τον Bruno Thiry, έμαθε πολλά το 1999. Αντίο Richard...