33ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο: ΟΧΙ!

14/5/2005 9:32 μμ

Κινήθηκαν σε δαιμονιώδεις ρυθμούς και κέρδισαν δύσκολα. Αυτή η νίκη όμως, μετρούσε πολύ, όχι τόσο από βαθμολογική άποψη όσο από ψυχισμό. Εύγε στον Άρη Βωβό και στον "ΕΛ-ΕΜ"! Οι Άρης Βωβός –«ΕΛ-ΕΜ» ήταν αυτοί που κράτησαν ψηλά την ελληνική σημαία στις ειδικές διαδρομέρς του 33ου Ράλλυ Μαυρου Ρόδου που ολοκληρώθηκε πριν λίγο. Βέβαια, οι Alex Broccoli – Silvio Stefanelli με το Mitsubishi EVO 7 αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια και αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το φιλόδοξο σχέδιό τους. Ο αγώνας σε γενικές γραμμές άφησε ικανοποιημένους πληρώματα και θεατές, αφού διέθετε πανέμορφες ειδικές διαδρομές – εκτός από την απαράδεκτη Στεφάνη που ταλαιπώρησε άπαντες και ειδικά τους δικίνητους στο δεύτερο σκέλος- πολύ καλή οργάνωση και ένα καιρό ιδανικό για αγώνα. Στα αξιοσημείωτα του αγώνα το γεγονός ότι οι Ιταλοί οδηγοί του Mitsubishi Cup, αν και βρέθηκαν οι περισσότεροι για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κατάφεραν να κινηθούν σε πολύ δυνατούς ρυθμούς αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια. Άλλωστε έχουν συνηθήσει να μάχονται στο δευτερόλεπτο με αυτοκίνητα πανομοιότυπα και με ελάχιστες δοκιμές. Οι δικοί μας από την πλευρά τους πολέμησαν και σίγουρα έμαθαν πολλά, αλλά και έδειξαν τα δόντια τους όταν τους δόθηκε η ευκαιρία. Ο επίλογος, όμως, είναι ελληνικός και ανήκει στους ‘Αρη Βωβό και «ΕΛ=ΕΜ» που έδειξαν να είναι σε άλλο αγώνα. Δείτε τα αναλυτικά αποτελέσματα στη σελίδα του αγώνα._Κ.Φ.( kfoukis@4troxoi.gr ) Ας δούμε τι μας δήλωσαν οι πρωταγωνιστές του αγώνα λίγο μετά τη λήξη του: Άρης Βωβός: Νομίζω ότι κάναμε ένα πάρα πολύ καλό αγώνα. Δείξαμε ότι είμαστε μπροστά από τον εγχώριο ανταγωνισμό. Χαίρομαι που κατάφερα να κρατηθώ μπροστά από τους Ιταλούς. Το αυτοκίνητο ήταν τέλειο, μακάρι να πάνε όλα έτσι και στην Τουρκία και στο Ακρόπολις. Alessandro Broccoli: Όλα καλά. Ήταν ένας όμορφος αγώνας με ωραίες ειδικές. Ήταν πολύ γρήγορος και αυτό με βόλεψε. Στις τελευταίες ειδικές προσέφερα και λίγο θέαμα στον κόσμο. Μπορώ να πω ότι είμαι ευχαρηστιμένος. Λευτέρης Μανιαδάκης: Είχαμε φοβερό συναγωνισμό με τον Γιάννη Αναγνωστάκο όλη μέρα. Οδηγήσαμε στο όριο Δυστυχώς μια ειδική ντροπή για τα σημερινά δεδομένα (σσ: Στεφάνη) μας στέρησε την μάχη ως το τέλος.

Ο Alex Broccoli (δεξιά) προσπάθησε όσο μπορούσε. Αν και μόλις 26 ετών έχει αρκετή εμπειρία στην πλάτη του αφού πέρυσι συμμετείχε στο JWRC με Fiat Punto. "Είναι πολύ δύσκολο να πρωταγωνιστήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο", μας παραδέχτηκε. Επιτέλους τερματισμος για το Ford Fiesta S1600! Οι Λάμπρος Αθανασούλας και Νίκος Μουζάκης μας θύμισαν και την ταχύτητά τους για όσο η μάχη είχε ουσία, αφού μετά "σήκωσαν" το πόδι. Βέβαια, το τέλος ήταν λίγο τρομακτικό αφού μέσα στην σκόνη του "Λεωνίδα" είχαν μια έξοδο που παραλίγο να τους στοιχήσει ακριβά. Τελικά, όμως, οι Ιαβέρης Jr. - Σπύρος Κολτσίδας ήταν εκείνοι που κέρδισαν την F3. Οι έμπειροι Βαγγέλης Γκάλλο - Παναγιώτης Τριανταφύλλου κινήθηκαν πολύ γρήγορα και έφεραν το Peugeot 206 τους στην κορυφή της Α6. Δεύτεροι της κλάσσης οι Χ. Οικονόμου και Χ. Δήμου με το πανέμορφο C2 Challenge τους. Τρίτοι ήταν οι Πολυχρόνης και Αντώνης Αδαμόπουλοι με την Toyota Corolla AE111. Απογοητευμένος ήταν ο Πάνος Χατζητσοπανης στον τερματισμό. Το οδηγικό του επίπεδο δεν του επιτρέπει να είναι ευχαριστιμένος που δυο αυτοκίνητα (o Sergio Pianezzola τέθηκε εκτός αγώνα αφού δέχθηκε εξωτερική βοήθεια στην τελευταία απλή) βρέθηκαν μπροστά του. Ο Νίκος Πετρόπουλος, ωστόσο, χαμογελούσε γιατί ήξερε ότι οι βαθμοί της δεύτερης (ελληνικής) θέσης θα φανούν πολύτιμοι στο μέλλον. Στο όριο κινήθηκαν οι Λευτέρης Μανιαδάκης - Νίκος Ζακχαίος και έφεραν το Toyota Yaris τους στην κορυφή της Α5. Άτυχος της κλάσης ο Γιάννης Αναγνωστάκος που έχασε πολύ χρόνο στην ε.δ. Στεφάνη ΙΙ αφού κατέστρεψε ένα ψαλίδι. Δεύτεροι τελικά ήταν οι Γιάννης Μπαντούνας - Κώστας Σούκουλης. Ενώ τρίτοι και πολύ κοντά στο να στεφθούν κυπελλούχοι Α5 ήταν οι Χαράλαμπος Γαζετάς - Χρήστος Φωτομαράς. Κινήθηκαν εντυπωσιακά και συνδύασαν το θέαμα με την ουσία (κέρδισαν τις 6 από τις 9 ειδικές). Ωστόσο ένα πληγωμένος πίσω άξονας του στέρησε την νίκη και την χάρησε στο Γιάννη Καλτσά και την Φραντζέσκα Λάσδα. Ο λόγος φυσικά για τον Σπύρο Δουκέρη και την "δική" μας Ελένη Ξενάκη.